ارتباط در درون خود انسانهاست
هزار ویک وسیله ی ارتباط جمعی هم که اختراع بشه با زهم اون ارتباط اصلی با وسیله برقرار
نمی شه
با ادمها ارتباط برقرار می کنیم که حالمون خوب بشه
نه اینکه ضد حال بخوریم
چه آشوبی در درون یک انسان باید باشه که هر قدمی که به سمتش برداشته می شه تهدیدش کنه
اگر تعارضی روانمون رو ازار می ده با تاکید می گم
حق نداریم دیگران رو وارد اون تعارض کنیم وحریمشون رو بشکنیم
لیندا سیدی ::: سه شنبه 87/10/10::: ساعت 9:29 عصر
نظرات دیگران: نظر
یکی از سوالاتی که همیشه ذهنم رو مشغول می کنه اینه که (چرا بیشترمردم فقط جلوی پاشون رو می بینن؟)
و
(چطور عده ای نه تنها جلوی پاشون رو بل صد متر دور تر رو هم می بینن؟)
چرا باید به خاطر دردهای پنهان وکمپلکس های آشکار ونهان دیگران تنبیه بشیم؟
درد های حقیر یک جاندار که بخاطر نداشته هاش ما رو شکنجه می کنه ولذت میبره؟؟؟؟؟؟
مثال>من ماشین قشنگ ندارم اصلا ماشین ندارم تو رو با ماشین آلبالویی جیغت که دیدم یهو یاد عقده هام افتادم نا مردی نکردم
فقط یه خط جیزیل انداختم سر تا ته ماشینت.که حالشو ببری
مثال 2<من سالها عاشقت بودم از همون پنج سالگیم .خب تو هم اون موقع تو قنداق بودی.تو که بزرگ شدی منم بزرگ شدم
من مهندس شدم نفهمیدی رفتم یه گاری خریدم نگام نکردی.کاخ درست کردم همه دخترا بخاطر چند تا تیکه حلبی ویه مشت آجر
خودشونو می کشتن که زنم بشن.ولی چشم من دنبال تو بود
حالا که فهمیدم بدت نمیاد با من حرف بزنی شکنجه ات می کنم انقدر اذیتت می کنم که همه ی عقده هام خالی شه
نظر شما چیه ؟بشینیم تنبیه مون کنن یا
لیندا سیدی ::: دوشنبه 87/10/9::: ساعت 9:31 عصر
نظرات دیگران: نظر
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
>> بازدیدهای وبلاگ <<
بازدید امروز: 1
بازدید دیروز: 0
کل بازدید :2489
بازدید دیروز: 0
کل بازدید :2489
>> درباره خودم <<
>>لوگوی وبلاگ من<<
>>دسته بندی یادداشت ها<<
ارتباط .
>>اشتراک در خبرنامه<<
>>طراح قالب<<
